Wileńskie miejsca Adama Mickiewicza utrwalone we współczesnych przewodnikach po Mieście wieszczów. (Refleksje językoznawcy-filologa)
Słowa kluczowe
Abstrakt
Uniwersytet Wileński, adresy kolejnych miejsc zamieszkania, nazwy miejsc koleżeńskich spotkań, adres loży masońskiej, nazwy domów, w których tętniło wileńskie życie towarzyskie, adresy wydawnictwa Józefa Zawadzkiego, Teatr Wielki przy ulicy Trockiej, Klasztor Bazylianów, Ogród Botaniczny profesora Jundziłła, ogród z austerią „Chiny”, traktiernia „Tivoli”, Belmont – góra filaretów, Ostra Brama, Katedra Wileńska, Kościół św. Jana, międzywojenna ulica Mickiewicza..., wszystkie te miejsca związane z autorem Pana Tadeusza stały się przyczynkiem do lingwistycznofilologicznych rozważań, uzasadniających tezę, że Wilno jest Miastem Mickiewicza, który spędził w nim jeden z najbardziej interesujących okresów swojego życia. Wileńskie nazwy wyekscerpowane ze współczesnych przewodników po Mieście romantyków, zinterpretowane zgodnie z zasadami językoznawstwa erudycyjnego, „ocalają od zapomnienia” nie tylko sygnowane nimi mickiewiczowskie miejsca; pozwalają też na rekonstrukcję tamtej wileńskiej topografii.
Bibliografia
LITERATURA CYTOWANA
Anusiewicz J., Kulturowa teoria języka. Zarys problematyki, [w:] Języka a Kultura 1: Podstawowe pojęcia i problemy, red. J. Anusiewicz, J. Bartmiński, Wrocław 1991.
[Google Scholar]
Dylewski A., Wilno, Warszawa 2009.
[Google Scholar]
Dylewski A., Wilno po polsku, Warszawa 2007.
[Google Scholar]
Handke K., Polskie nazewnictwo miejskie, Warszawa 1990.
[Google Scholar]
Inny słownik języka polskiego PWN, red. M. Bańko, t. 1-2, Warszawa 2000.
[Google Scholar]
Jamski P. J., Wilno, Kraków 2005.
[Google Scholar]
Jaworski J., Podręczna gramatyka języka polskiego, Warszawa 1974.
[Google Scholar]
Koprowski M. A., Wilno. Historia. Ludzie. Tradycje, Warszawa 2013.
[Google Scholar]
Libera L., Mickiewicz, Zielona Góra 2015.
[Google Scholar]
Lizisowa M. T., Języki pogranicza wschodniego, [w:] Kultura pogranicza wschodniego. Zarys encyklopedyczny, red. T. Budrewicz, T. Bujnicki, J. S. Ossowski, Warszawa 2011.
[Google Scholar]
Łukasiewicz J., Mickiewicz, Wrocław 1996.
[Google Scholar]
Malczewski J., Nauka o języku, Warszawa 1990.
[Google Scholar]
Ostrowski J. K., Kresy – piękno utracone, Ożarów Mazowiecki 2015.
[Google Scholar]
Pisarkowa K., Okolicznik, [w:] Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, M. Kucała, Wrocław-Warszawa-Kraków 1999.
[Google Scholar]
Ruszczyńska M., Pogranicze. Studia i szkice literackie, Zielona Góra 2015.
[Google Scholar]
Rzetelska-Feleszko E., W świecie nazw własnych, Warszawa-Kraków 2006.
[Google Scholar]
Rymkiewicz J. M., Wilno, [w:] J. M. Rymkiewicz, D. Sawicka, A. Witkowska, M. Zielińska, Mickiewicz. Encyklopedia, Warszawa 2001.
[Google Scholar]
Skorupka S., Słownik frazeologiczny języka polskiego, t. 1, Warszawa 1985.
[Google Scholar]
Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, t. 1-11, Warszawa 1958-1969.
[Google Scholar]
Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, t. 1-3, Warszawa 1988-1989.
[Google Scholar]
Szagun D., Nauka wyrazów w „Początkach botaniki” Stanisława Jundziłła, [w:] Studia Kresowe, t. 1: Język – Literatura – Historia, red. K. Węgorowska, Zielona Góra-Warszawa 2010.
[Google Scholar]
Tokarski J., Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 1980.
[Google Scholar]
Venclova T., Wilno. Przewodnik, Vilnius 2005.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Historia Wielkiego Księstwa Litewskiego zachowana w nazwach własnych wileńskich pałaców, [w:] „Młodsza Europa” – Od średniowiecza do współczesności, red. J. Jurkiewicz, W. Strzyżewski, Zielona Góra 2008.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Językowe świadectwa kultury i obyczajowości Kresów Północno-Wschodnich utrwalone we wspomnieniach ich byłych mieszkańców, Zielona Góra 2004.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Językoznawstwo erudycyjne w uniwersyteckiej edukacji polonistycznej, [w:] Edukacja literacka wobec przemian cywilizacyjnych i kulturowych, red. M. Sinica, L. Jazownik, Zielona Góra 2008.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Kamienie i klejnoty w języku, kulturze, sztuce, Warszawa-Zielona Góra 2012.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Dzieje Wilna i Wielkiego Księstwa Litewskiego utrwalone w nazwach własnych wileńskich domów, [w:] Język, społeczeństwo, wartości, red. E. Laskowska, I. Benenowska, M. Jaracz, Bydgoszcz 2008.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Symboliczno-metaforyczne nazwy Wilna, [w:] w:] Miasto – przestrzeń zróżnicowana językowo, kulturowo i społeczne 2, red. M. Święcicka, Bydgoszcz 2008.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Wokół dawnych i współczesnych nazw własnych trzynastu dziedzińców Uniwersytetu Wileńskiego, [w:] Ze studiów nad językami i literaturami wschodniosłowiańskimi, red. A. Ksenicz, P. Stasińska, Zielona Góra 2008.
[Google Scholar]
Węgorowska K., Językowo-kulturowo-symboliczna ikona Madonny z Ostrej Bramy, [w:] Językowe i kulturowe dziedzictwo Wielkiego Księstwa Litewskiego. Księga jubileuszowa na 1000-lecie Litwy, red. J. Mędelska, Z. Sawaniewska-Mochowa, Bydgoszcz 2010.
[Google Scholar]
Podgląd
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Kategorie
Prawa autorskie & Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (a). Co do zasady – autorzy, niebędący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, zachowują prawa autorskie, w tym prawa wydawnicze do artykułów, bez żadnych ograniczeń.
Prawa autorskie (b). Co do zasady – autorzy, będący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, nie zachowują praw autorskich, w tym praw wydawniczych do artykułów. W takich przypadkach właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Zielonogórski.
