Józef Kozielecki – nauczyciel akademicki i twórca psychotransgresjonizmu. Autobiografia w literackich i edukacyjnych kontekstach

Anastazja Seul

doi:10.34768/fp2022a7

Autor

Anastazja Seul Uniwersytet Zielonogórski
https://orcid.org/0000-0001-7137-2109 Anastazja Seul

DOI: https://doi.org/10.34768/fp2022a7

Słowa kluczowe

Józef Kozielecki • psychotransgresjonizm • rozwój osobisty • kultura literacka • aksjologia

Abstrakt

Artykuł ukazuje polskiego psychologa jako miłośnika literatury pięknej. Przedstawia profesora, który wykorzystywał literaturę piękną w swej praktyce akademickiej, a także sam został autorem utworów literackich. Artykuł kładzie nacisk na to, że jego autobiograficzna książka jest bogata w cytaty, zmodyfikowane przytoczenia, parafrazy i inne formy odwołań do dzieł literackich, które świadczą o rozległej kulturze literackiej autora. Bliska mu była literatura klasyczna. Artykuł ukazuje niektóre walory stylistyczne języka Kozieleckiego (m.in. użycie synekdochy, ironii, kontrastu, pointy) i przekonuje o jego wartości sapiencjalnej.

Liczba wyświetleń

2024

Dane do pobrania nie są jeszcze dostępne.

Biogram autora

Anastazja Seul, Uniwersytet Zielonogórski

Dr hab., prof. UZ, pracownik Instytutu Filologii Polskiej; ukończyła filologię polską w Zielonej Górze, teologię w Poznaniu i Warszawie oraz arteterapię we Wrocławiu. Od 1993 r. pracuje jako nauczyciel akademicki w Zielonej Górze. Zajmuje się aksjologiczną analizą dzieła literackiego, poszukiwaniem sacrum w literaturze i spotkaniem literatury z teologią. Autorka artykułów dotyczących antropologicznych, kulturowych, patriotycznych i literackich aspektów wypowiedzi Jana Pawła II. Podejmuje się też analiz zagadnień dotyczących biblioterapii i rozwoju osobistego. Doktorat z literaturoznawstwa (UAM, 2000) wydała pt. Biblia w powieści Romana Brandstaettera (Zielona Góra 2004); doktorat z teologii (UAM, 2004) opublikowała pt. Jan Chrzciciel – Brat Pustynny według Romana Brandstaettera (Lublin 2004); habilitację z literaturoznawstwa (KUL 2015) uzyskała na podstawie książki Sacrum. Dobro. Prawda. Piękno. Literatura polska w wypowiedziach Jana Pawła II (Poznań 2014). Opublikowała także W blasku tajemnic światła Romana Brandstaettera (Poznań 2014). Pod jej redakcją (i współredakcją) ukazały się prace zbiorowe w seriach: „Scripta Humana”, „Prace Aksjologiczne”. Recenzentka tekstów publikowanych m.in. w „Ethosie”, „Rocznikach Teologicznych”.

Bibliografia

Adamczyk K., Dziennik jako wyzwanie. Lechoń. Gombrowicz. Herling-Grudziński, Kraków 1994.
[Google Scholar]

Autobiografia, red. M. Czermińska, Gdańsk 2009.
[Google Scholar]

Berlin I., Jeż i lis. Esej o pojmowaniu historii u Tołstoja, przeł. A. Konarek, H. Rzeczkowski, K. Tarnowska, Warszawa 1993.
[Google Scholar]

Cummings E.E, ***, [43050-edward-estlin-cummings-.html].
[Google Scholar]

Czermińska M., Autobiografia i powieść, czyli pisarz i jego postacie, Gdańsk 1987.
[Google Scholar]

Havel V., Siła bezsilnych, [w:] V. Havel, Siła bezsilnych i inne eseje, wyb. A.S. Jagodziński, przeł. A. Holland, Warszawa 2011.
[Google Scholar]

Jarosiński J., Nadwiślański socrealizm, Warszawa 1999.
[Google Scholar]

Kalinowska M., Mowa i milczenie. Romantyczne antynomie samotności, Warszawa 1989.
[Google Scholar]

Kopaliński W., Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Warszawa 2000.
[Google Scholar]

Lejeune P., Czy można zdefiniować autobiografię?, przeł. R. Lubas-Bartoszyńska, [w:] Wariacje na temat jednego paktu. O autobiografii, przeł. W. Grajewski i in., red. R. Lubas-Bartoszyńska, Kraków 2001.
[Google Scholar]

Newerly I., Pamiątka z Celulozy, Warszawa 1966.
[Google Scholar]

Norwid C., Moja piosnka [I], [w:] C. Norwid, Dzieła wybrane, t. 1: Wiersze. Tekst, oprac. W. Gomulicki, Warszawa 1966.
[Google Scholar]

Miłosz C., Jeżeli nie ma, [w:] C. Miłosz, Druga przestrzeń, Kraków 2002.
[Google Scholar]

Kozielecki J., Ameryka w mroku. Powieść, Warszawa 2005; Banach. Geniusz ze Lwowa, Warszawa 1999; Koniec wieku nadodpowiedzialności. Eseje humanistyczne, Warszawa 1995; Moje wzloty i upadki. Autobiografia z psychologią w tle, Sopot 2010; O człowieku wielowymiarowym. Eseje psychologiczne, Warszawa 1988; Psychologiczna teoria decyzji, Warszawa 1977; Psychotransgresjonizm – zarys nowego paradygmatu, [w:] Nowe idee w psychologii. Psychologia XXI wieku, red. J. Kozielecki, Gdańsk 2009; Psychotransgresjonizm. Nowy kierunek psychologii, Warszawa 2001; Smutek spełnionych baśni, Kraków 1979; Wielki świat, Warszawa 1989; Wspomnienia z białego piekła, Warszawa 1996; Z Bogiem albo bez Boga. Psychologia religii: nowe spojrzenie, Warszawa 1991.
[Google Scholar]

Kwiatkowska K., Kwiatkowska M.M., Markowicz P., Zachowania transgresyjne a uwarunkowania osobowościowe, „Fides Ratio” 2017, (30), nr 2.
[Google Scholar]

Pierzchała A., W okowach gry, czyli relacje rodzinne w perspektywie koncepcji Trójkąta Dramatycznego Stephena Karpmana, „Wychowanie w Rodzinie” 2017, t. XVI, nr 2.
[Google Scholar]

Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, przeł. z jęz. oryginalnych, oprac. zespół biblistów polskich z inicjatywy benedyktynów tynieckich, Poznań-Warszawa 2003.
[Google Scholar]

Różewicz T., Udało się, [w:] T. Różewicz, Niepokój, Wrocław 1980.
[Google Scholar]

Sinko T., Zarys historii literatury greckiej, t. 1, Warszawa 1959.
[Google Scholar]

Sprusiński M., Wstęp, [w:] J. Kaden-Bandrowski, Generał Barcz, oprac. M. Sprusiński, Wrocław 1975, BN I, nr 223.
[Google Scholar]

Świątek W., Lider w niewoli Trójkąta Dramatycznego, „Edukacyjna Analiza Transakcyjna” 2013, nr 4.
[Google Scholar]

Tomaszewski T., Człowiek jako podmiot i człowiek jako przedmiot, [w:] Studia z psychologii emocji, motywacji i osobowości, red. J. Reykowski, O.J. Owczynnikowa, K. Obuchowski, Warszawa 1983.
[Google Scholar]

Woźniak M., Biografia Leopolda Tyrmanda. Moja śmierć będzie taka jak moje życie, Kraków 2016; Tyrmand. Pisarz o białych oczach, Warszawa 2020; Wilno Tyrmanda, [wilno-tyrmanda].
[Google Scholar]