Prawdziwe życia Vladimira Nabokova. Trzy (auto)biografie jednego autora
Autor
-
Andrey Kotin
Zakład Literaturoznawstwa Niemieckiego, Uniwersytet Zielonogórski
https://orcid.org/0000-0003-1742-2421 Andrey Kotin
Słowa kluczowe
Abstrakt
Tytuł artykułu nawiązuje (nieco przewrotnie) do pierwszej anglojęzycznej powieści Nabokova Prawdziwe życie Sebastiana Knighta, której narrator podąża tropem swojego niedawno zmarłego przyrodniego brata, wybitnego pisarza, by w finale uświadomić sobie nadaremność poszukiwania prawdy obiektywnej o artyście i człowieku w ogóle. Oprócz nadmienionego tekstu, przedmiotem analizy będą także ostatnia ukończona powieść Nabokova Patrz na te arlekiny!, gdzie życie i twórczość autora ukazują się w krzywym zwierciadle fikcji literackiej, oraz jego autobiografia Pamięci, przemów, którą z kolei można rozpatrywać jako swego rodzaju „zakamuflowaną” powieść.
Bibliografia
Appel A. Jr., „Ada” Described, [w:] Nabokov: Criticism, Reminiscences, Translations, and Tributes, red. A. Appel Jr., Evanston 1970.
[Google Scholar]
Awierin B. (Аверин, Борис), Дар Мнемозины. Романы Набокова в контексте русской автобиографической традиции [Dar Mnemosyny. Powieści Nabokova w kontekście rosyjskiej tradycji autobiograficznej], Sankt-Petersburg 2018.
[Google Scholar]
Babikow A. (Андрей Бабиков), Последний роман повествователя [Ostatnia powieść narrator], [w:] V. Nabokov (Владимир Набоков), Взгляни на арлекинов! [Spójrz na arlekiny!], Sankt-Petersburg 2014.
[Google Scholar]
Barabtarlo G. (Геннадий Барабтарло), Сочинение Набокова [Tworzenie Nabokova], Moskwa 2011.
[Google Scholar]
Boyd B., Vladimir Nabokov. Die amerikanischen Jahre 1940-1977, przeł. z niem. H. Wolf, U. Locke-Groß, Reinbek bei Hamburg 2005.
[Google Scholar]
Czermińska M., Autobiografia i powieść, Gdańsk 1987.
[Google Scholar]
Dear Bunny, Dear Volodya. The Nabokov – Wilson Letters, 1940-1971, red. S. Karlinsky, Berkeley 2001.
[Google Scholar]
Dilthey W., Das Erlebnis und die Dichtung, Leipzig–Berlin 1921.
[Google Scholar]
Hopfinger M., Propozycje do nowej syntezy. Literatura bez fikcji między sztuką a codziennością, [w:] M. Hopfinger, Z. Ziątek, T. Żukowski, Literatura bez fikcji między sztuką a codziennością – w stronę nowej syntezy (3), Warszawa 2018.
[Google Scholar]
Engelking L., Posłowie, [w:] V. Nabokov, Prawdziwe życie Sebastiana Knighta, przeł. z ang. M. Kłobukowski, Warszawa 2003.
[Google Scholar]
Engelking L., Posłowie, [w:] V. Nabokov, Patrz na te arlekiny!, przeł. z ang. A. Kołyszko, Warszawa 2005.
[Google Scholar]
Nabokov V. (В. Набоков), Память, говори (Pamięci, przemów), Sankt-Petersburg 2004.
[Google Scholar]
Nabokov V., Ada albo Żar. Kronika rodzinna, przeł. L. Engelking, Warszawa 2009.
[Google Scholar]
Nabokov V., Dar, przeł. E. Siemaszkiewicz, Warszawa 1995.
[Google Scholar]
Nabokov V., Obrona Łużyna, przeł. E. Siemaszkiewicz, Warszawa 2005.
[Google Scholar]
Nabokov V., Pamięci, przemów, przeł. A. Kołyszko, Warszawa 2004.
[Google Scholar]
Nabokov V., Patrz na te arlekiny!, przeł. z ang. A. Kołyszko, Warszawa 2005.
[Google Scholar]
Nabokov V., Prawdziwe życie Sebastiana Knighta, przeł. z ang. M. Kłobukowski, Warszawa 2003.
[Google Scholar]
Nabokov V., Wykłady o literaturze, przeł. Z. Batko, Warszawa 2000.
[Google Scholar]
Sedakowa O. (Ольга Седакова), И жизни новизна. Об искусстве, вере и обществе [I życie, nowe wciąż. O sztuce, wierze i społeczeństwie], Moskwa 2022.
[Google Scholar]
[naukowy.html].
[Google Scholar]
[kann-erinnern-frieden-schaffen-RUATVMSXNEGRVKUEYY4OLE]
OJGI.html.
[Google Scholar]
[myishlenie-i-nablyudenie-3].
[Google Scholar]
[nabokova-predislovie-k-sborniku-stihi.htm].
[Google Scholar]
[ego-smert-i-ego-molodost.htm].
[Google Scholar]
[drugie-berega-14.htm].
[Google Scholar]
Podgląd
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Kategorie
Prawa autorskie & Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (a). Co do zasady – autorzy, niebędący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, zachowują prawa autorskie, w tym prawa wydawnicze do artykułów, bez żadnych ograniczeń.
Prawa autorskie (b). Co do zasady – autorzy, będący pracownikami Uniwersytetu Zielonogórskiego, nie zachowują praw autorskich, w tym praw wydawniczych do artykułów. W takich przypadkach właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Zielonogórski.
